به نام بزرگتـرين و كريم ترين و مهـربانترين.
منت خداي را عزوجل كه طاعتـش موجب قربت است و به شكر اندرش مزيد نعمت.
هر نفـسي كه فرو ميرود ممد حيات است و چون بر مي آيد مفرح ذات . پس در هر نفسي دو نعمت موجود است و بر هر نعمتي شكري واجب.
از دست و زبان كه بر آيد كز عهده شكرش بدر آيد؟
بنده همان به كه ز تقصير خويش عذر به درگاه خداي آورد؟
ور نه سزاوار خدا ونديش كس نتواند كه به جاي آورد
باران رحمت بي حسابش همه را رسيده و خوان نعمت بي دريغـش همـه جا كشيده .پرده ناموس بندگان به گناه فا حش ندرد و وظيفه روزي به خطاي منكر نبرد.
سـعدي (عليه رحمه)
- ۲۴۰ بازديد
- ۰ نظر